علیرضا والی اصل؛ محسن جاهد؛ سحر کاوندی
دوره 6، شماره 2 ، بهمن 1395، ، صفحه 171-196
چکیده
پژوهش حاضر در حوزۀ اخلاق کاربردی، به تبلیغات بازرگانی در رسانهها از دیدگاه فایدهگرایی اخلاقی میپردازد. شرکتهای تولیدی برای اقناع مخاطبان و نیز برای پیشبرد اهداف خود، یعنی افزایش فروش محصولات تولیدی، از هر ابزار و روشی-گاه نادرست و غیر اخلاقی-استفاده میکنند که این موضوع خواسته یا ناخواسته اثرات نامطلوبی بر افراد میگذارد. ...
بیشتر
پژوهش حاضر در حوزۀ اخلاق کاربردی، به تبلیغات بازرگانی در رسانهها از دیدگاه فایدهگرایی اخلاقی میپردازد. شرکتهای تولیدی برای اقناع مخاطبان و نیز برای پیشبرد اهداف خود، یعنی افزایش فروش محصولات تولیدی، از هر ابزار و روشی-گاه نادرست و غیر اخلاقی-استفاده میکنند که این موضوع خواسته یا ناخواسته اثرات نامطلوبی بر افراد میگذارد. تبلیغات بازرگانی با پیشرفت تکنولوژی و افزایش تولیدات مازاد بر مصرف، رونق گرفته و امروزه کمتر کسی در اقصی نقاط جهان با آن بیگانه است. اهمیّت موضوع زمانی روشن میشود که ببینیم تبلیغات بازرگانی با استفاده از رسانهها و بکارگیری علوم و هنرهای مختلف، چه تأثیراتی بر افراد گذاشته و جامعه را به کدام سو کشانده است. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی به مسألۀ تبلیغات بازرگانی و اثرات آن بر مخاطبانِ رسانههای جمعی پرداخته و با تکیه بر یکی از نظریات مشهور اخلاق هنجاری در فلسفۀ اخلاق، یعنی فایدهگرایی اخلاقی، در صدد پاسخگویی به پرسشهای زیر بر آمده است: بر اساس نظریۀ فایدهگرایی، اصحاب رسانه باید به چه تبلیغاتی اجازۀ پخش دهند؟ تمسّک به تقلّب و فریبکاری به هر شکل در تبلیغات، از نظر فایدهگرایان چه حکمی دارد؟ بر اساس فایدهگرایی معیارهای درست تبلیغات کدام است؟ چه نوع تبلیغاتی مجاز و یا غیر مجاز است؟