سمیه رسولی؛ سیدحسن حسینی
چکیده
بیش از دو دهه است که روانشناسان و جامعهشناسان درباره آسیبهای رسانههای نوین اجتماعی هشدار میدهند. در دهه اخیر، تحقیقات عصبشناختی نیز به کمک این حوزه آمده است تا بنیادی تجربی برای این مدعا فراهم آورد. (زمینه پژوهش). در این مطالعهی توصیفی، قصد داریم ابعاد عصبشناختی آسیبهای رسانههای اجتماعی را واکاوی کنیم (روش کار). سه بخش ...
بیشتر
بیش از دو دهه است که روانشناسان و جامعهشناسان درباره آسیبهای رسانههای نوین اجتماعی هشدار میدهند. در دهه اخیر، تحقیقات عصبشناختی نیز به کمک این حوزه آمده است تا بنیادی تجربی برای این مدعا فراهم آورد. (زمینه پژوهش). در این مطالعهی توصیفی، قصد داریم ابعاد عصبشناختی آسیبهای رسانههای اجتماعی را واکاوی کنیم (روش کار). سه بخش مغز یعنی «شبکه شناخت اجتماعی»، «شبکه شناخت خود مرجع» و «شبکه پاداش»، در گرایش افراد به رسانههای اجتماعی نقش اساسی دارند. مکانیسمهای پاداش که در رسانهها تعریف شده است و تغییرات عصبشناختی مغز در دوران نوجوانی، سبب فعالیت بیشتر این سه منطقه میشود و یک تقویت کننده مهم در استفاده روز افزون از رسانههای اجتماعی است. از سویی، تنهایی، افسردگی و ضعف حافظه از مهمترین آسیبهای رسانههای اجتماعی است که ریشه آن علاوه بر تغییرات عصبشناختی مغز در دوره نوجوانی، به تأثیر همسالان و چندوظیفهای بودن رسانههای اجتماعی نیز باز میگردد (یافتهها). در این مقاله پس از بررسی عصبشناختی برخی از مهمترین آسیبهای رسانههای اجتماعی، به این پرسش پاسخ میدهیم که آیا پژوهشهای عصبشناختی از آسیبهای رسانههای اجتماعی حمایت میکنند یا خیر؟ در انتها یادآور میشویم که این تحقیقها با محدودیتهایی نیز همراه است اما اعتبار نتایج پژوهشهای این حوزه را مخدوش نمیسازد (نتیجهگیری).