بهجت السادات حجازی؛ حکیمه آخوندزاده
چکیده
شهید آوینی با تلفیقی از روایت ادبی و تاریخی در نوشتار «روایت فتح»و شیوۀ بیان منحصر به فرد خود وی در گفتار آن خلّاقیّتی بی‌نظیر و تأثیرگذار آفریده‌است. از خصوصیّات بارز نثر «شهید آوینی»، در روایت‌گری، نقش‌آفرینیِ خیال‌انگیز با توجّه به نوا و آهنگ در موسیقی کلام و شاخص نمودن گفتار و نوشتار با استفاده از استعاره‌های تأویلی ...
بیشتر
شهید آوینی با تلفیقی از روایت ادبی و تاریخی در نوشتار «روایت فتح»و شیوۀ بیان منحصر به فرد خود وی در گفتار آن خلّاقیّتی بی‌نظیر و تأثیرگذار آفریده‌است. از خصوصیّات بارز نثر «شهید آوینی»، در روایت‌گری، نقش‌آفرینیِ خیال‌انگیز با توجّه به نوا و آهنگ در موسیقی کلام و شاخص نمودن گفتار و نوشتار با استفاده از استعاره‌های تأویلی است. به لحاظ معنایی نیز وی بر مفاهیم و درون‌مایه‌های آرمانی دین اسلام، انقلاب‌اسلامی و دفاع مقدّس با تکیّه بر مضامینی همچون عاشورا، ایمان به معاد، و .... تأکید دارد. یکی از برجستگی‌های مستند «روایت فتح» در مقایسه با سایر مستندهای جنگی صداقت و حقیقت‌بینی راوی و عشق‌ورزیدن به شخصیّت‌هایی است که با دل و جان از آنها روایت‌می‌کند. همچنین کاربرد استعاره‌ها در زبان تأویلی و رویکرد اشراقی در نوشتار و گفتار خود از دیگر برجستگی‌های این مستند است. نگارندگان در این جستار به دنبال دست یافتن به پاسخ این پرسش هستند که ویژگی‌های برجستۀ مستند دفاع مقدّس «روایت فتح» چیست؟ این پژوهش، به روش توصیفی- تحلیلی و بر مبنای تحلیل محتوای کیفی متن به بررسی برجستگی‌های گفتار متن «روایت فتح» از منظر روایت‌گری در مهمّ‌ترین اثر وی، «گنجینة آسمانی» می‌پردازد. واژه‌های کلیدی: روایت فتح، روایت‌گری، شهید آوینی.
