عباس زمانی؛ حمید رشادی؛ فائزه تقی پور؛ سیامک کورنگ بهشتی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف شناسایی تجارب اساتید علوم ارتباطات از آزادی بیان در رسانههای ایران انجام شد. روش پژوهش، کیفی از نوع پدیدار شناسی و تعداد مشارکت کنندگان 12 نفر از اساتید رشته علوم ارتباطات بودند که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با استفاده از مصاحبه عمیق نیمهساختارمند مورد مطالعه قرار گرفتند. همچنین جمع آوری یافتهها تا اشباع ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف شناسایی تجارب اساتید علوم ارتباطات از آزادی بیان در رسانههای ایران انجام شد. روش پژوهش، کیفی از نوع پدیدار شناسی و تعداد مشارکت کنندگان 12 نفر از اساتید رشته علوم ارتباطات بودند که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با استفاده از مصاحبه عمیق نیمهساختارمند مورد مطالعه قرار گرفتند. همچنین جمع آوری یافتهها تا اشباع نظری اطلاعات ادامه یافته و با روش کلایزی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در ادامه تعداد 62 مفهوم استخراج و پس از مقوله بندی در پنج بُعد شامل: 1.وضعیت رسانهای؛ 2.تنوع رسانه؛ 3.مالکیت و محتوا؛ 4.قانونی و 5.موانع آزادی بیان، در رسانههای ایران دسته بندی شد. نتایج نشان داد که برای ارتقای آزادی بیان در رسانههای کشور، باید تمامی ابعاد فوق در تصمیم گیری و سیاستگذاری به طور بیطرفانه مورد توجه قرار گرفته و قوانین و فرایندها به گونه ای اصلاح شود تا برای رسانهها شفافتر و دارای محدودیت کمتری باشد.