محسن شاکری نژاد؛ ارسلان ویسی سرچمی؛ سیده زهرا سیدآقایی احمدی
چکیده
آشنایی با حوزه ارتباطات و رسانه و درک آن که یکی از دلایل مهم صورتبندیهای اجتماعی و فرهنگی است مستلزم نظریهپردازی، بازشناسایی و بازپردازی نظریه است. هدف مقالة حاضر بررسی وضعیت نظریههای ارتباط جمعی اجتماعی ـ رفتاری در محیط رسانههای جدید است. این امر با استفاده از روش اسنادی و با استفاده از تکنیکهای متعددی مانند: مقایسه تطبیقی، ...
بیشتر
آشنایی با حوزه ارتباطات و رسانه و درک آن که یکی از دلایل مهم صورتبندیهای اجتماعی و فرهنگی است مستلزم نظریهپردازی، بازشناسایی و بازپردازی نظریه است. هدف مقالة حاضر بررسی وضعیت نظریههای ارتباط جمعی اجتماعی ـ رفتاری در محیط رسانههای جدید است. این امر با استفاده از روش اسنادی و با استفاده از تکنیکهای متعددی مانند: مقایسه تطبیقی، طبقهبندی و استفاده نظاممند از دادههای اسنادی مرتبط دنبال شده است. در ابتدا مبانی و زمینههای تفاوتهای نظریهپردازی در رسانههای جدید با رسانههای جمعی با توجه به چهار مقولة احصاء شده از نظریههای اجتماعی ـ رفتاری شامل: محتوای ارتباطی، مخاطب (کاربر)، وسایل ارتباطی (رسانه) و مطالعة تأثیر شناسایی شده است. سپس با درنظرداشتن ریشههای تاریخی و زمینههای شکلگیری هر نظریه، وضعیت نظریههای استفاده و رضامندی، برجستهسازی، چارچوبسازی، مارپیچ سکوت بررسی شده و به مفاهیم جدیدی که به این نظریهها اضافه شده پرداخته است. با نظر به یافتهها، بهطورکلی میتوان این گزاره را مطرح کرد که هرکدام از این نظریهها با توجه به شرایط و ویژگیهایشان در یک طیفِ زیاد تا کم، در محیط رسانههای جدید توسعه یافتهاند، به این معنا که نظریههای مذکور در عین حفظ ایدة اصلیشان، متأثر از مبانی و زمینههای متفاوت رسانههای جدید با رسانههای جمعی توسعه یافتهاند.
محمد مجاور شیخان؛ صدیقه ببران؛ علی اصغر کیا
چکیده
با توسعه رسانه ها، ارتباطات میان فرهنگی نیز دچار تحولات جدی شده است. گسسته شدن مرزهای زمان و مکان این امکان را فراهم آورده است که ارتباط میان فرهنگ ها تسهیل شود. مقاله حاضر با همین هدف و با تاکید بر روی نقش رسانه ملی در توسعه ارتباطات میان فرهنگی در ایران صورت پذیرفته است. تکنیک به کار رفته در مطالعه حاضر دلفی بوده و جامعه آماری شامل ...
بیشتر
با توسعه رسانه ها، ارتباطات میان فرهنگی نیز دچار تحولات جدی شده است. گسسته شدن مرزهای زمان و مکان این امکان را فراهم آورده است که ارتباط میان فرهنگ ها تسهیل شود. مقاله حاضر با همین هدف و با تاکید بر روی نقش رسانه ملی در توسعه ارتباطات میان فرهنگی در ایران صورت پذیرفته است. تکنیک به کار رفته در مطالعه حاضر دلفی بوده و جامعه آماری شامل صاحب نظران و کارشناسان مدیریت رسانه، مدیران شبکه های تلویزیونی، مدیران ارشد سازمان صدا و سیما و به طور کل کلیه افرادی بوده که در حوزه سازمان صدا و سیما و ارتباطات میان فرهنگی صاحب نظر بوده اند. نمونه تحقیق توسط لیستی منتخب از 30 نفر از خبرگان این عرصه انتخاب شدهاند. نتایج این بررسی نشان می دهد بازتعریف مفهوم قوم گرایی (93.4 درصد)، همگرایی اقوام (90 درصد)، افزایش سرمایه اجتماعی و سرمایه فرهنگی (87.4 درصد)، بازتعریف مفهوم هویت ملی و افزایش آن (86.6 درصد)، افزایش میزان همدلی فرهنگی و قومی (80.2 درصد)، ارائه و انعکاس مشترکات فرهنگی و عدم نمایش تعارضات میان فرهنگی (76.9 درصد) مهم ترین کارکردهای رسانه ملی از منظر خبرگان بوده اند. لذا بر مبنای یافته ها، پیشنهاداتی برای کاربست در رسانه ملی ارائه شده است.
محمدرضا زالی؛ مجتبی ناهید
دوره 4، شماره 2 ، آذر 1393، ، صفحه 91-122
چکیده
تنوّع جمعیتی و مطالبات تغییریافتۀ مشتریان و اُفتوخیزهای مداوم اقتصادی و تغییر رویکرد انرژی، همگی باعثشدهاند تا کارآفرینی به عنوان یکی از اصلیترین استراتژیهای ملّی اکثر کشورهای پیشرفته و حتی جهان سومی مدّنظر قرارگیرد. یکی از عوامل مؤثر در توسعۀ کارآفرینی، نقش رسانههای جمعی از جمله تلویزیون است. هدف این تحقیق تبیین نقش ...
بیشتر
تنوّع جمعیتی و مطالبات تغییریافتۀ مشتریان و اُفتوخیزهای مداوم اقتصادی و تغییر رویکرد انرژی، همگی باعثشدهاند تا کارآفرینی به عنوان یکی از اصلیترین استراتژیهای ملّی اکثر کشورهای پیشرفته و حتی جهان سومی مدّنظر قرارگیرد. یکی از عوامل مؤثر در توسعۀ کارآفرینی، نقش رسانههای جمعی از جمله تلویزیون است. هدف این تحقیق تبیین نقش تلویزیون در توسعۀ کارآفرینی در ایران بر اساس روششناسی کیو (Q Methodology) است. بر اساس دادههای مشارکت 48 نفر حاصل از تکمیل پرسشنامۀ کیو و نتایج تحلیل عاملی بر حسب اشخاص (مدیران و خبرگان رسانه و کارآفرینی)، نقشهای سیزدهگانۀ تلویزیون در توسعۀ کارآفرینی بر اساس مدل سهشاخگی شناسایی شد؛ نقشهای رفتاری: آموزش کارآفرینانه، قابلیت کارآفرینانه، الگوسازی رفتار کارآفرینانه، شناسایی فرصت کارآفرینانه، گرایش کارآفرینانه، توسعۀ مهارتهای کسب و کار، خودکارآمدی (خودباوری) کارآفرینانه، و اقدام کارآفرینانه؛ نقشهای ساختاری: اصلاح قوانین کسب و کار، مستندسازی تجارب کارآفرینانه؛ نقشهای زمینهای: فرهنگسازی کارآفرینانه، اطلاعرسانی فعالیتهای کارآفرینانه و نهادینهسازی فرهنگ کار گروهی