نوع مقاله : علمی ـ پژوهشی

نویسندگان

• علیرضا خسروی فسایی ¹
• سمیه تاجیک اسماعیلی ²
• سرو ناز تربتی ³
• لیلا نیرومند ³

¹ دانشجوی دکتری گروه علوم ارتباطات اجتماعی، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

² عضو هیئت علمی (استادیار) گروه ارتباطات اجتماعی، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. (نویسنده مسئول

³ عضو هیئت علمی (استادیار) گروه ارتباطات اجتماعی، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

فیلم‌های پویانمایی (انیمیشن) در همه جای دنیا و از جمله جامعه ایران بسیار دیده می‌شوند و مخاطبان زیادی دارد. کودکان، مهارت‌های زندگی و ارتباطی را از مجراهای مختلف فراوانی فرا می‌گیرند. باتوجه به اهمیت مهارت‌های زندگی کسب شده از محیط که انیمیشن‌ها نقش موثرتری دارند، سوال اینست که نحوه نمایش مهارت‌های ارتباطی در پویانمایی‌ چگونه است و شخصیت اصلی داستان در برخورد با اتفاقات چه واکنشی دارند؟ برای پاسخ به این سوال، به سراغ پویانمایی رفته و از روش نشانه‌شناسی جان فیسک استفاده شده و رمزگان محتوا در سه سطح؛ ظاهری، فنی و اجتماعی بررسی شده‌اند. از میان چهار نمونه مورد بررسی، نتایج یافته‌های یک نمونه از پویانمایی‌های ایرانی (رستم و سهراب) و یک نمونه از پویانمایی‌های غیرایرانی (کوکو) آورده شده است. واحد تحلیل، سکانس‌های انیمیشن است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که در نمونه ایرانی و غیرایرانی مورد بررسی، به غیر از مسائل تکنیکی و فنی، از لحاظ محتوا باهم فرقی ندارند و مهارت‌های ارتباطی بخوبی در آنها نمایش داده شده است. مجموعه‌ای از دلالت‌های فرهنگی-اجتماعی بر روابط سرشار از صمیمت، حمایت و نزدیکی اعضای خانواده دلالت دارند. شخصیت اصلی داستان، خودسرانه راه خویش را می‌رود تا به خواسته‌ها و نیازهایش برسد. در نمونه غیرایرانی، شخصیت اول داستان با ساختارشکنی موضوع ممنوعه داستان را پیش می‌برد ولی در نهایت به حفظ نهاد خانواده، اولویت دادن به نهاد خانواده همراه است. در این بازنمایی‌ها، کودک در جایگاه سنی طبیعی خود بازنمایی نشده و بزرگ‌تر از سن‌شان نمایش داده می‌شود. افتخار و تاکید بر آداب و رسوم، نمادهای ملی، حفظ نهاد خانواده، نقش دادن و توجه کردن به کودک، از جمله محتواهای خوب و مناسب پویانمایی است.

کلیدواژه‌ها

• کودکان
• رسانه
• پویانمایی
• مهارت ارتباطی
• بازنمایی
• نشانه‌شناسی

عنوان مقاله [English]

Comparative analysis of the representation of communication skills in Iranian and non-Iranian animations

نویسندگان [English]

• alireza khosravi ¹
• somayeh tajik esmaeili ²
• sarv naz torbaty ³
• leyla niromand ³

¹ PhD Student, Department of Social Communication Sciences, East Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

² Member of the faculty (assistant professor), Department of Social Communication, East Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.

³ Member of the faculty (assistant professor), Department of Social Communication, East Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

چکیده [English]

Animation films are very popular all over the world, including in Iranian society, and have a large audience. Children learn many life and communication skills from different channels. Given the importance of life skills gained from the environment in which animations play a more effective role, the question is how to display communication skills in animation, and how do the main characters react to events? To answer this question, let's move on to animation and use John Fisk's semiotics method and content coding on three levels; Appearance, technical and social have been studied. Among the four samples examined, the results of a sample of Iranian animation (Rostam and Sohrab) and a sample of non-Iranian animation (Coco) are given. The unit of analysis is animation sequences. The results indicate that in the Iranian and non-Iranian samples studied, apart from technical and technical issues, they are not different in terms of content and communication skills are well displayed in them. A set of socio-cultural implications implies relationships that are full of intimacy, support, and closeness to family members. The main character of the story voluntarily goes his own way to meet his desires and needs. In the non-Iranian example, the first character of the story, by deconstructing the story, proceeds to the forbidden subject of the story, but in the end, preserving the institution of the family is accompanied by preserving the institution of the family. In these representations, the child is not represented in its natural age position and is shown to be older than their age. Pride and emphasis on customs, national symbols, preserving the institution of the family, giving a role and paying attention to the child are among the good and suitable contents of animation.
 

کلیدواژه‌ها [English]

• Children
• Media
• Animation
• Communication Skills
• Representation
• Semiotics