محسن شاکری نژاد؛ ارسلان ویسی سرچمی؛ سیده زهرا سیدآقایی احمدی
چکیده
آشنایی با حوزه ارتباطات و رسانه و درک آن که یکی از دلایل مهم صورتبندیهای اجتماعی و فرهنگی است مستلزم نظریهپردازی، بازشناسایی و بازپردازی نظریه است. هدف مقالة حاضر بررسی وضعیت نظریههای ارتباط جمعی اجتماعی ـ رفتاری در محیط رسانههای جدید است. این امر با استفاده از روش اسنادی و با استفاده از تکنیکهای متعددی مانند: مقایسه تطبیقی، ...
بیشتر
آشنایی با حوزه ارتباطات و رسانه و درک آن که یکی از دلایل مهم صورتبندیهای اجتماعی و فرهنگی است مستلزم نظریهپردازی، بازشناسایی و بازپردازی نظریه است. هدف مقالة حاضر بررسی وضعیت نظریههای ارتباط جمعی اجتماعی ـ رفتاری در محیط رسانههای جدید است. این امر با استفاده از روش اسنادی و با استفاده از تکنیکهای متعددی مانند: مقایسه تطبیقی، طبقهبندی و استفاده نظاممند از دادههای اسنادی مرتبط دنبال شده است. در ابتدا مبانی و زمینههای تفاوتهای نظریهپردازی در رسانههای جدید با رسانههای جمعی با توجه به چهار مقولة احصاء شده از نظریههای اجتماعی ـ رفتاری شامل: محتوای ارتباطی، مخاطب (کاربر)، وسایل ارتباطی (رسانه) و مطالعة تأثیر شناسایی شده است. سپس با درنظرداشتن ریشههای تاریخی و زمینههای شکلگیری هر نظریه، وضعیت نظریههای استفاده و رضامندی، برجستهسازی، چارچوبسازی، مارپیچ سکوت بررسی شده و به مفاهیم جدیدی که به این نظریهها اضافه شده پرداخته است. با نظر به یافتهها، بهطورکلی میتوان این گزاره را مطرح کرد که هرکدام از این نظریهها با توجه به شرایط و ویژگیهایشان در یک طیفِ زیاد تا کم، در محیط رسانههای جدید توسعه یافتهاند، به این معنا که نظریههای مذکور در عین حفظ ایدة اصلیشان، متأثر از مبانی و زمینههای متفاوت رسانههای جدید با رسانههای جمعی توسعه یافتهاند.
ویدا همراز؛ فرح غنی زاده سیدلر
دوره 4، شماره 1 ، خرداد 1393، ، صفحه 107-139
چکیده
استفاده از رادیو برای آموزش گروههای مختلف اجتماعی در بسیاری از کشورهای جهان سابقۀ طولانی دارد، اما نتایج تحقیقات انجامشده نشانمیدهد در ایران، به طور جدی، از ظرفیتهای آموزشی رادیو در دو حوزۀ آموزش رسمی و غیررسمی بهرهبرداری نشدهاست. این پژوهش با هدف طرح ضرورت تأسیس رادیوی آموزشی در ایران، با توجه به شرایط اجتماعی، ...
بیشتر
استفاده از رادیو برای آموزش گروههای مختلف اجتماعی در بسیاری از کشورهای جهان سابقۀ طولانی دارد، اما نتایج تحقیقات انجامشده نشانمیدهد در ایران، به طور جدی، از ظرفیتهای آموزشی رادیو در دو حوزۀ آموزش رسمی و غیررسمی بهرهبرداری نشدهاست. این پژوهش با هدف طرح ضرورت تأسیس رادیوی آموزشی در ایران، با توجه به شرایط اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کشور و نیز ارائۀ الگوهای مطلوب برنامهسازی در چنین رادیویی انجامشدهاست و چارچوب نظری آن را نظریههای لاسول و دانیل لرنر تشکیلمیدهند. این پژوهش با استفاده از روش کیفی انجامشده و برای جمعآوری دادهها، از مطالعۀ اسنادی و مصاحبۀ نیمهساختاریافته با 8 نفر کارشناس استفاده شدهاست. با تحلیل یافتههای پژوهش، میتوان گفت در کشوری مانند ایران، با گسترۀ جغرافیایی وسیع، فراوانی جامعۀ روستایی، تعدّد فرهنگها و مشکلاتی مانند دسترسینداشتن به خدمات و امکانات آموزشی، نیاز به راهاندازی ایستگاه رادیویی آموزشی به صورت مبرم احساس میشود. رادیو به دلیل سهولت دسترسی و برخورداری از پوشش وسیع و گسترده، میتواند با بهرهگیری از الگوی برنامهای مناسب، هم به عنوان وسیلۀ کمکآموزشی در اثربخشی آموزشهای رسمی نقش مؤثر ایفاکند و هم با آموزشهای غیررسمی، گام مؤثری در بالابردن سطح آگاهیهای مردم، تسهیل و تسریع فرایند توسعه و برقراری عدالت آموزشی برداشته، پاسخگوی مناسبی به نیازهای آموزشی لایههای مختلف اجتماعی باشد.